آمدو بر صفحه قلبم نوشت رفت

نسخه ای از جنس دلتنگی شب پیچید و رفت

تا بگویم رفتنش را هیچکس باور نکرد

این سخن را از درخت آرزویم چید رفت

شاخه گل را گرفت و با غمی بویید ورفت

چشم در چشمش برایش گریه می کرد م ولی

او فقط بر اشکهای ساکتم خندید و رفت .............................................................................پاییز در راه است و هجران یادمان باشد که گفتند..........ناصریا دلت از زمونه شکست 

کی چشمهای تو رو به روی این دنیا بست...