همیشه با آ غوش باز به استقبال پاییز می امدیم .همیشه خوشحال از اینکه هوا سرد میشه و ما با گرمای وجود دوست محفلمان را گرم میکردیم اما این پاییز و پاییز 2 سال ق

بل برایمان خوش یومن نبود و می دانم پاییز سا لها بعد هم برایمان همینطور است

  تو   دلم پر آتش و چشمم پر آب شد هر دو

                                             دو خانه وقف تو کردم خراب شدهر دو                   

آمدو بر صفحه قلبم نوشت رفت

نسخه ای از جنس دلتنگی شب پیچید و رفت

تا بگویم رفتنش را هیچکس باور نکرد

این سخن را از درخت آرزویم چید رفت

شاخه گل را گرفت و با غمی بویید ورفت

چشم در چشمش برایش گریه می کرد م ولی

او فقط بر اشکهای ساکتم خندید و رفت .............................................................................پاییز در راه است و هجران یادمان باشد که گفتند..........ناصریا دلت از زمونه شکست 

کی چشمهای تو رو به روی این دنیا بست...